Rafi

Het eerste puppy-nest bij mij thuis kwam in juli 2010. Een nest gevonden door iemand die de pups wilde opvangen, maar twee weken naar Nederland moest. Ze zouden twee weken bij iemand anders in een grote ren kunnen. Echter kwam de eerste persoon niet terug en waar ze nu zaten was net een tweeling geboren dus onmogelijk met nog zeven pups erbij. Ik ben ze gaan halen. Pups van meer dan twee maanden oud die nog niet veel hadden meegemaakt en doodsbang waren voor mensen.  Er was er een ziek en die is meteen apart gegaan.  De andere zes kwamen bij mij. Bida die apart zat, heeft het zwaar gehad maar heeft het overleefd.

Meteen na aankomst schoten ze in de keuken onder het aanracht en dat is maanden hun “veilige plek” geweest. Ze leken zo ontzettend veel op elkaar in het begin, dat ik ze allemaal een andere kleur halsbandje om heb gedaan. Dus had ik Roodje, Blauwtje, Zwartje, Beige, Lichtgroentje en Donkergroentje. Een geweldig stel bij elkaar maar zo schuw.

Na een tijdje wennen begonnen ze een beetje los te komen en kwamen ze buiten de boel verkennen. Al gauw (en voordat ze hun echte naam kregen) werden er 3 geadopteerd. Voor mij de eerste adoptie en die ging zo snel dat ik me helemaal niet gerealiseerd heb wat er eigenlijk gebeurde. Beige, Blauwtje en Donkergroentje gingen naar 1 baasje met z’n drietjes. Heerlijk voor hen want nu konden ze lekker samen blijven.

Ook Bida werd geadopteerd (samen met Boris een ander hondje dat bij mij zat). Een lief tehuis maar helaas geen lang leven. Bida werd ziek en overleed en Boris ontsnapte op een drukke weg…
Bij mij zaten dus nog (licht)Groentje, Zwartje en Roodje. Tijd voor een echte naam. Voor het gemak beginnend met dezelfde letter. Roodje werd Rafi (reutje), Zwartje werd Zeth (reutje) en (licht) Groentje werd Gitta(teefje).

 

Rafi is daarna (in december) door hele lieve mensen geadopteerd maar hij was (en is) zo schuw en bang dat toen ik hem bracht, hij poepend de auto uit kwam. Zijn vriendin werd een lieve dalmatier waar hij ruim een half jaar prima mee heeft gespeeld en gehold door de tuin maar naar zijn baasjes bleef hij schuw en op afstand. Dus toen het gezin onverwachts terug moest naar Nederland was Rafi meenemen geen optie. Ze konden Rafi niet eens aaien, laat staan aan de riem doen en ermee wandelen. Dus Rafi kwam terug in huize DOG.