Carry is een bang maar ontzettend blij hondje. Ik heb haar nog nooit geaaid al komt ze steeds vaker met haar neus mijn hand aan tikken om contact te maken. Haar staartje staat nooit stil.
Het Caracasbaai verhaal begint ergens in 2011. Bij Caracasbaai leven dan 4 honden. Carry (bruin), Betty (zwart) en Bruintje, 3 teefjes. En Cor, een licht bruin reutje. Ze hadden daar een prima leven. Ze kregen veel eten van de snack, een dame (T.E.) kwam ook 5x per week brokken en blik brengen, en Frank was hun “hoeder”.
Cor en Bruintje waren mensvriendelijk en makkelijk te aaien en te vangen. Bruintje was gesteriliseerd en Cor heb ik laten castreren. Helaas waren Carry en Betty niet te vangen.
We hebben verschillende vang pogingen geprobeerd. Geduldig lokken, proberen in een bench te krijgen. Zelfs de vang actie waarbij de CITRO geholpen heeft (we mochten de honden in hun loods lokken) mislukte. Toen was Betty zwanger.
Ook zwanger was ze niet te vangen en uiteindelijk kreeg ze 12 pups. We hebben nog geprobeerd haar met de pups een bench in te lokken, maar uiteindelijk besloten we haar met rust te laten. Veel rust heeft ze niet gehad. Ze is de pups gaan verhuizen, er zijn pups overleden en verdwenen. Uiteindelijk na 7 weken hebben we 4 pups kunnen redden. Met dank aan F die geholpen heeft de pups te vangen en de pups gefosterd heeft. Daarna is voor alle 4 een lief baasje gevonden.
Toen werd het echt tijd om Betty te gaan vangen. Met slaappillen en doeken en bench is het uiteindelijk gelukt. Ze kon meteen de volgende dag voor sterilisatie.
De dag daarna hebben we haar meteen weer vrij gelaten.
%CODEBetsy1%
%CODEBetsy2%
Met Cor is het niet goed afgelopen. Op een zondagochtend lag hij lekker op de stoep te slapen bij de ingang van het haventje. Ik was binnen op zoek naar Carry. Opeens gierende banden, een klap, een gil…………………. Een auto was met volle vaart de stoep op gereden dwars over Cor heen. Cor had een gebroken rug, sleeptje zich over de weg naar de overkant. Ik heb hem nog in de auto gekregen en naar de dierenarts gereden maar daar was duidelijk dat hij kansloos was. Cor is ingeslapen……………. Ongelooflijk…………… Zo’n lieverd die rustig aan de kant lag te slapen, nooit een vlieg kwaad deed. R.I.P lieve Cor.
In de tussentijd was Carry toch zwanger. Vangen lukte niet en ook haar hebben we met rust gelaten. Ze kreeg haar 8 pups onder een autowrak voor de ingang van het haventje. Niet de beste of rustigste plek. De volgende dag is ze gevangen………… SL heeft haar uiteindelijk kunnen pakken, niet helemaal ongeschonden en erg veel stress bij de jonge moeder. Carry kwam met haar 8 pups bij mij. Ze liet duidelijk merken dat ze niet aangeraakt wilde worden, maar de pups mochten we wel aanraken. Carry heeft rustig met haar pups 10 weken bij mij gezeten. In die tijd heb ik haar geen 1 keer aangeraakt.
De pups hebben we bijgevoerd.
Tot ze zelf konden eten.
Natuurlijk dierenartsen bezoekjes, ontworming, entingen etc.
Alle 8 groeiden als kool. Diesel (was de kleinste), Sem, Cai, Hummer, Curly, Boem(de zwarte), Trixy en Dixy.
Voor alle pups werd een baasje gevonden. Alleen Diesel en Sem bleven een maandje langer omdat het baasje nog niet in zijn eigen huis zat. Maar toen………….. brak er parvo uit en Diesel en Sem kregen Parvo. Diesel overleefde het niet, Sem wel. Maar de adoptie ging niet meer door. Sem bleef in huize DOG.
Carry werd gesteriliseerd en terug gebracht naar Caracasbaai. In de 8 weken bij mij, heb ik haar geen 1 keer geaaid of aangeraakt. Ze wilde terug naar haar vrije leventje. Ze kreeg echter complicaties bij de operatie en moest dus nog een paar weken wachten. Uiteindelijk heeft ze bijna 4 maanden bij mij gezeten voor we haar terug brachten.
Eindelijk waren ze alle 3 weer samen en zouden ze de rest van hun leven daar heerlijk kunnen blijven. Geen pups meer krijgen, maar onbezorgd verder.
Helaas…………… heeft het verhaal geen goed eind. Kort daarna, zat ik op een donderdagavond met MA op het bankje bij Caracasbaai. Ineens kwamen Betty en Bruintje langs rennen en het was duidelijk dat er iets niet goed was. We zijn achter ze aan gegaan en aan de andere kant van de rotonde zakten ze schuimbekkend in elkaar. Vergiftigd. Snel hebben we ze in de auto gedaan en zijn naar de dierenarts gereden. Bruinje was al overleden bij aankomst en Betty overleed 10 minuten later. Wat een vreselijk drama.
Na een zeemansgraf op de late avond, ging onze zorg meteen uit naar Carry. Waar was zij? De volgende dag zijn MS en ik met een 3 dubbele dosis slaappillen, naar Caracasbaai gegaan. Daar lag ze, ziels alleen op de tafel bij de snack.
De pillen hebben we Carry gegeven in een lekker stuk worst. Ondank de pillen was het vangen een drama. Maar het lukte.
Carry kwam terug en sinds die tijd woont ze in huize DOG. Ze heeft heel erg moeten wennen. Tot de dag van vandaag heb ik haar nog nooit geaaid of geknuffeld. Het enige contact wat we hebben is kletsen en heel af en toe een aanraking neus-hand. Maar ze is heel blij, kwispelt altijd en is gewend aan de andere hondjes, al speelt ze nooit met ze.
Nagels knippen dec 2015. Met tranquelizer en nog een heel ” gevecht”
