In maart 2006 vroeg mijn vriendin B of ik nog een 4de hondje wilde. Een patient van haar had een moederhondje en die had nu weer een nest. Uit het eerste nest had mijn vriendin een zwart hondje genomen (Nina) die uiteindelijk later ook bij mij is komen wonen. Nu had moeder hond weer een nest. De laatste pup die ze had, inmiddels 4 maanden, was zo bang dat zij alleen in de tuin zat en steeds maar weg rende naar de verste hoeken van het terrein. We zijn er heen gegaan en hebben het git zwarte hondje gevangen en dat was Sady.
Haar naam was snel bedacht want ze keek zooooooo zielig en ze was zoooo bang. De eerste dagen heeft ze naast de kast gezeten. Niet van plan daar ooit uit te komen.
Maar met wat hulp van Rex , Farah en Tiga groeide ze langzaam uit tot een lieve zachtaardige hond.
Rex, Farah en Tiga leerde haar spelen en waken en al gauw ging dappere Sady tot aan het grote hek.
Samen spelen…………….. maar ook alleen spelen……….Sady was tevreden
Sady is nog steeds een hele rustige lieve hond. Als ik boos, verdrietig of gefrustreerd ben, is zij degene die naar me toe komt en haar kop op mijn been legt en me aankijkt met een blik: Baasje tel je zegeningen, we hebben het zo goed samen.
En gelijk had ze, en heeft ze nog steeds.
We hebben het goed, toen met 4 en nu met z’n allen samen!
We hebben het goed, toen met 4 en nu met z’n allen samen!