Dit is Mees!!!
Mees woont (woonde)met zijn mama bij de afslag naar de zeilhaven, voor landhuis Brakkeput Mei Mei. Ze waren al een paar keer gezien en gevoerd door andere vrijwilligers en toen ben ik gaan kijken en heb ik ze voer gegeven.
%CODEMees2%
De dag daarna echter was alleen mama er, en van de security hoorden we dat Mees de hele dag niet gezien was. Bezorgd zijn we gaan zoeken terwijl mama er doodsbang vandoor ging. We wilden het bijna opgeven toen Mees ineens midden op het pad stond en naar ons toe rende. Vlak bij ons ging ze piepen en kwispelen tegelijk en optillen en meenemen was geen probleem.
%CODEMeeskwispel%
We zijn meteen naar de dierenarts gegaan en behalve kaal, wormen , mager, ondervoed, teekjes in de oren en karpattenziekte heeft Mees helaas een ander probleem; zijn buik is heel dik en het lijkt alsof er een gat zit in zijn darmwand. Dat betekent waarschijnlijk een operatie maar eerst een foto.
De volgende dag is Mees geopereerd.
Mees werd geopereerd nadat er een foto is gemaakt van zijn buik en borst. Dat zag er niet zo heel goed uit. Hij heeft maar 1/3 longcapaciteit, dit kan komen door een longontsteking of door een aangeboren longafwijking. Verder was zijn buik rommelig. De enige manier om dit goed te kunnen beoordelen was om hem open te maken. Er was een groot risico dat hij de narcose al niet zou overleven. Maar dit ging goed. Hij moest wel even ondersteund worden in zijn ademhaling.
Toen zijn buik open ging, zagen we een groot gat in de buikwand. Een hernia, zoals dat wordt genoemd. Maar ook waren er ontstekingen, al met al een rommeltje. Margot Hack werd ondersteund door Quenny Dols, samen hebben zij de buik weer netjes gemaakt, het gat geheeld en de ontstekingen opgeruimd.
Het is nu te hopen dat hij het gaat redden, hij is nog lang niet uit de gevarenzone. Zo kan hij voorlopig alleen maar ‘vloeibaar’ eten, dus dat wordt koken en blenderen. Mirjan verzorgd Mees en we duimen dat hij zich gauw beter voelt.
UPDATE MEES! (22 auf 2015)Mees is vandaag terug geweest naar de dierenarts. Ze waren tevreden! Hij is 600 gram aangekomen, niet heel veel maar voor een hondje dat zo moeilijk eet, ben ik toch blij. De ene kant van de longen was iets…echt een klein beetje…verbeterd, de wond ziet er heel goed uit. We gaan gewoon voorzichtig zo door. Over een week weer voor controle. Je begrijpt dat de ingreep en behandeling behoorlijk in de dierenarts-pot van Stichting DOG inhakt, dus mocht je een bijdrage willen leveren, heel graag!! Knuffel van Mees!! Met dank aan super foster Mirjan!!!
Update Mees: Helaas hebben we op 14 september 2016 agscheid moeten nemen van Mees.
Zijn foster schreef dit:
Tja…het valt me zwaar dit te schrijven. Op Stichting DOG is al te lezen dat het niet goed gaat met Mees. Vanaf woensdag ging hij ineens erg achteruit. Eten ging al slecht zoals jullie weten, maar hij wilde nu echt niets meer en lag te rillen. Eerst dacht ik nog dat het misschien aan het onweer lag, maar helaas voelde hij zich echt niet lekker. Koorts heeft hij niet gehad. Donderdag natuurlijk direct naar Ronde Klip, waar Margot Hackvoorstelde om een foto te maken. Wat we daar op zagen was erg teleurstellend…het luchthoudend weefsel in zijn longen was niet vergroot, maar hetzelfde gebleven, dit verklaart zijn hevige benauwdheid, en waarom hij zoveel moeite heeft om voldoende zuurstof binnen te krijgen. Daarnaast lijkt het alsof er een scheur in het middenrif zit. In plaats van een mooie strakke lijn zien we rafels. Er groeit iets onduidelijks, een ‘bal’, die zijn luchtpijp dicht drukt, en als je dus al zoveel moeite hebt met ademen. Een dergelijke ‘bal’ groeit ook in zijn buik, deze groeit tegen zijn darmen aan.
Mees heeft nu injecties die hij dagelijks krijgt, thuis, waardoor hij zich toch nog ietwat lekker voelt. In ieder geval maakt het dat hij het nu lekker vindt om te eten. Hij kan niet veel ineens eten, en ik moet het bakje zo hoog als zijn koppie houden, zo is hij het minst benauwd. Een gekookt ei vindt hij heerlijk, levertjes, yoghurt met brinta en natuurlijk zijn Fancy Feast kattenvoer.
In de ochtend heeft hij de meeste energie om te eten, dus daar maken we dan ook gebruik van.
Maar gedurende de dag neemt zijn energie af, waardoor hij graag bij mij ligt, met zijn koppie omhoog, of tegen zijn mama-beer, waar hij ook helemaal omhoog tegenaan ligt. Zo krijgt hij de meeste adem. ’s Avonds ligt hij lekker met de andere hondjes op de bank, als we gaan slapen, ligt hij bij me tot ik klaar ben met lezen, en dan gaat hij naast me in zijn mand met de beer. In de ochtend komt hij dan nog lekker even bij me liggen. Optillen kan je niet bij zijn borstkas, daar wordt hij erg benauwd van, dus ik schep het bij zijn kont omhoog en hou zijn voorpootjes vast. Hij lijkt dan net een vogeltje dat te vroeg het nest heeft verlaten.
Dan komt het moeilijke….de artsen hebben gezamenlijk naar zijn status gekeken en overleg gehad. Er is niets wat we nog kunnen doen.
We zijn de afgelopen weken zo ontzettend intensief met hem bezig geweest…en deden dat zo graag, we waren blij met elk hapje en elk stapje. Maar we zullen afscheid van hem moeten nemen. Leven mag nooit lijden worden, puur uit egoïsme. Ik wil hem niet kwijt, mijn Meesje-Koolmeesje, iedereen die hem heeft gezien, kan het beamen, Mees sluit je in je hart. We zullen komende week afscheid van hem nemen, ik raak hem niet kwijt, hij zit in mijn hart. De tijd die hij nog heeft, maken we leuk voor hem. Hij houdt van knuffelen, met mij en met de honden. We hebben van veel honden afscheid moeten nemen in de loop der jaren, maar dit is een vreselijk moeilijk afscheid.
Via deze weg wil ik iedereen bedanken die de afgelopen weken heeft meegeleefd, voer gebracht, speeltjes heeft gebracht en wat al niet meer. Mees weet dat hij geliefd is….en verdient dit ook. We hebben vrijdag afgesproken dat iedere dag een jaar is…misschien wordt hij een jaar of 5. Onze Meesje-Koolmeesje…
