Margy
Op 1 november belde mijn achterbuurvrouw op dat ze een klein hondje met halsband in haar tuin had, die aangevallen was door haar honden en gebeten was. Ze vroeg zich af of het mijn hond was maar ik had al mijn honden thuis.
Ik ben gaan helpen en vond het hondje tussen de struiken. Ik zag twee angstige oogjes in een lichaampje waar geen verzet meer in zat en die mij aanstaarden met een blik van “doe me alsjeblieft geen pijn”. De beetwonden vielen mee maar pas in de bench zag ik het goed.. haar beide oren waren eraf geknipt! Mijn maag draaide om… ik wil niet denken aan hoe dat gedaan is of wie dat gedaan heeft. Vreselijk! Ook kon ze wel wat eten en liefde gebruiken… Controle bij de dierenarts wees gelukkig uit dat ze verder in orde was en geen hartwormen had. Dus ontworming, nexgard en antibiotica mee voor de bijtwonden.
Na vier dagen ging het al wat beter. Ze at goed maar verstijfde helemaal als je haar aaide. Elke aanraking ging als een elektrische schok door haar fragiele lijfje heen. Vandaag heb ik haar wel even naar buiten getild en daar lekker met haar gezeten. Kopje gaat al wat meer omhoog soms, dus gewoon wat geduld en haar lekker de tijd geven. De eerste kwispel komt wel.
Het ging steeds wat beter met Margy. Ze was en is nog steeds schuw naar vreemde mensen. Djoeke en de vaste vrijwilligers kent ze inmiddels en als die wat lekkers bij zich hebben staat ze vooraan. Margy is te beschadigd om ‘zomaar’ geadopteerd te worden. Hondjes met haar verleden zijn het liefst beetje op zich zelf en/of met soortgenootjes en hebben hun vertrouwen in de mens verloren. Margy doet het heel goed op de sanctuary en zit bij een groep stoere, gezellige jongens, waaronder Benny, Tommy en Balou.
Op 1 november belde mijn achterbuurvrouw op dat ze een klein hondje met halsband in haar tuin had, die aangevallen was door haar honden en gebeten was. Ze vroeg zich af of het mijn hond was maar ik had al mijn honden thuis.
Ik ben gaan helpen en vond het hondje tussen de struiken. Ik zag twee angstige oogjes in een lichaampje waar geen verzet meer in zat en die mij aanstaarden met een blik van “doe me alsjeblieft geen pijn”. De beetwonden vielen mee maar pas in de bench zag ik het goed.. haar beide oren waren eraf geknipt! Mijn maag draaide om… ik wil niet denken aan hoe dat gedaan is of wie dat gedaan heeft. Vreselijk! Ook kon ze wel wat eten en liefde gebruiken… Controle bij de dierenarts wees gelukkig uit dat ze verder in orde was en geen hartwormen had. Dus ontworming, nexgard en antibiotica mee voor de bijtwonden.
Na vier dagen ging het al wat beter. Ze at goed maar verstijfde helemaal als je haar aaide. Elke aanraking ging als een elektrische schok door haar fragiele lijfje heen. Vandaag heb ik haar wel even naar buiten getild en daar lekker met haar gezeten. Kopje gaat al wat meer omhoog soms, dus gewoon wat geduld en haar lekker de tijd geven. De eerste kwispel komt wel.
Het ging steeds wat beter met Margy. Ze was en is nog steeds schuw naar vreemde mensen. Djoeke en de vaste vrijwilligers kent ze inmiddels en als die wat lekkers bij zich hebben staat ze vooraan. Margy is te beschadigd om ‘zomaar’ geadopteerd te worden. Hondjes met haar verleden zijn het liefst beetje op zich zelf en/of met soortgenootjes en hebben hun vertrouwen in de mens verloren. Margy doet het heel goed op de sanctuary en zit bij een groep stoere, gezellige jongens, waaronder Benny, Tommy en Balou.
